ગુજરાતી લોકોને બે જ વસ્તુઓની લત સૌથી વધુ હોય – મીઠી વાત અને તળેલી વસ્તુ! સવારે આંખ ખુલે કે તરત જ ગાંઠિયાની પ્લેટ આંખો સામે આવે. અને એ ગાંઠિયા એવા ચમકદાર હોય કે લાગે કપડાં ધોવાના પાવડરમાંથી બહાર આવ્યા હોય!
છોકરો જન્મે ને પહેલા દૂધ નહીં, પણ ગાંઠિયા ચૂસે! ઘરમાં મહેમાન આવે તો પણ ચા સાથે ગાંઠિયાની થાળીઓ આવી જાય, જેણે ડૉક્ટર ખુદ કહેશે – “હવે તો તમારું ઓપન હાર્ટ પણ પેકેજમાં થઈ જશે!”
તમામ શહેરોમાં, છેલ્લા પાંચ સાત વર્ષથી ભયજનક રીતે બીપી, હૃદય રોગ અને આંતરડાના રોગોનું પ્રમાણ વધી રહ્યું છે..
લાગે છે કે હવે પછીની મોટાભાગની પ્રજા હાર્ટ એટેક થી જ મરશે.
30 વર્ષથી ઉપરના મોટાભાગના લોકોનો બી એમ આઈ (Body Mass Index) 27 થી 32 છે..!
ખરેખર ડોક્ટરોયે સામુહિક રીતે સંપીને, ગુજરાતની ફાસ્ટફૂડ, ગાંઠિયા-ભજીયા ની દુકાનોને અનુદાન આપીને હજુ વધુ આધુનિક અને સમૃદ્ધ બનાવવી જોઈએ….!
અને ગાંઠિયાથી મળેલી ઉર્જા સાંજ સુધી પિઝા મંડપ સુધી લઈ જાય! પિઝામાં એટલી ચીઝ હોય કે સાવ નરમ માણસ પણ તેના જેવી “ફેલી” જાય. દરેક કાપમાં બે ચમચા ઓઈલ, ચાર ચમચા ચીઝ અને દસ ટકા પસ્તાવો મફત મળે!
બર્ગર તો એવો બને કે બંને હાથથી પકડીને ખાવા જઈએ, પણ પેલા બટેટા પટીસા જેવી ટિક્કી અંદરથી ચોરા જેવી બહાર આવે. એમાં મયોનીઝ એટલો ભરેલો હોય કે જમ્યા પછી નાકમાંથી પણ બહાર આવે!
રવિવાર એટલે ગુજરાતી પરિવાર માટે “લારી યાત્રા” — જે ભોજન યાત્રા નથી, એ તો આખી એક લોકધાર્મિક પરંપરા બની ગઈ છે!
શનિવાર સાંજથી જ ઘરમાં ઘોષણાપત્ર લટકાઈ જાય:
“આ રવિવારે રસોડું બંધ રહેશે. અમારા રસોઈયાની નજર બાકીના શહેરના ભજીયા પર પડી છે!”
હવે ફરવાનો પ્લાન નહીં, ફૂડ લારી સર્કિટ બને છે. “એ પાળની લારીમાં ફ્રાય રાઈસ ભલે સૂકો પડે, પણ તેનો સુગંધ શ્વાસ લેવા લાયક છે.”
એવી લારીઓ કે જ્યાં લાઈનમાં ઊભા રહેવા માટે લોકોએ પોતાનું જન્મઠેર રાખ્યું હોય એવો ભાવ હોય.
લાઈનમાં લોકો એટલી ભક્તિભાવથી ઊભા હોય કે લાગણી થાય, મફતમાં મકાન નહીં – મફતમાં અમૃત મળતુ હોય એવું ભાન થાય! 😄
પેટ ભરી જાય પછી પણ ભોજન યોદ્ધાની જેમ કહેવામાં આવે:
“અરે, વધુ એક પ્લેટ પાવભાજી લાવજે… પછી ઘેર જઈને પાંઉ બાજી વડે પાંઉની વાળકરી પણ કરી લઈશું!”
હવે એ પાંઉ પછી ઘર પહોંચે છે કે પેટમાં સીધો જમીને જાય છે, એ તો ઈતિહાસ પણ યાદ ન રાખે.
પણ, પાંચ વરસ પછી કોઈ હોસ્પિટલના પત્રમાં લખાયેલું હોય: “બાયપાસ રેકમેન્ડેડ.”
અને બાળકો… ઓહ, આજકાલના નાના રાજાઓ તો “દાળ-ભાત” સાંભળીને એવા મોં વાંકા કરે કે પૂછવાનું નહીં.
“મમ્મી, આજેય રોટલી-શાક?” એમ પૂછે છે એ રીતે કે જાણે UNESCO ની સંસ્કૃતિ વારસાની યાદીમાંથી કોઈ વિરળ ખોરાક માગ્યો હોય.
તેમના માટે પાવભાજી એ પવિત્ર છે, પિઝા એ પરમાત્મા છે અને નૂડલ્સ એ ‘જીવનનો ઉદ્દેશ્ય’ છે!
મમ્મી બે વખત ચા બનાવી શકે, પણ દાળ શાક કરતા પહેલા ત્રણ વાર “સ્યુર?” પુછે છે.
જેમ કે ઘરે શાક બનવું એ કોર્ટના ઓર્ડર વગર કાયમી બંધ છે.
નહિતર જીભ મોજ માણશે, પણ હૃદય યાત્રા પર નીકળી જશે – સીધી ICU તરફ! 😄🍕🍔🥴
